Wielkie Albiońskie Łabędzie.Żyją przy wodospadach z dwóch stron Albionu. Wysokością dorównują człowiekowi, a rozpiętość ich skrzydeł sięga nawet 10-12 metrów. Ich upierzenie jest nieco bardziej srebrzysto perłowe niż zwykłych łabędzi. Między ich piórami, najczęściej na głowach, można odnaleźć tak specyficzne dla Albionu klejnoty. Ciekawą sprawą są ich jaja, które rosną także po wykluciu. Najmłodsze przypominają okrągłą perłę wielkości orzecha, a w ciągu miesiąca rosną do rozmiarów ludzkiej głowy. (Jest w nich jeden słaby punkt. Młode tam uderza i jajo rozpada się na dwie idealnie równe półokrągłe części. Te części skorupy także są wykorzystywane. Są doskonale wyważone; mimo że półokrągłe, nie kolebią się. Tworzy się z nich misy, pojemniki na biżuterię itp.) Część udomowionych ptaków ozdabia pałacowe ogrody różnych rodów, a nawet innych krajów niż Albion. Jakakolwiek ich hodowla, bądź polowanie wymaga jednak wielkiej cierpliwości, bo ptaki te rosną bardzo powoli.
Pióra dorosłych okazów są bardzo silne i długie, a starsze ptaki w locie zostawiają za sobą perłowy pył, który można też zeskrobać z piór. To w nim zawiera się zaskakująco duża ilość Niebieskiego.
Ich puch jest delikatny i sztywny zarazem, tak że można z niego wykonywać cudowne futra, a wszelkie wyroby z piór (wachlarze, treny sukni, ozdoby do włosów, parawany z największych) są niezwykle cenione i tak jak w przypadku albiońskiej wełny, są oznaką przepychu i wyrafinowania.
Są uważane jednak za dość dziwne zwierzęta. Badacze nadal głowią się nad tym dlaczego istnieją tylko samice i jak w tym wypadku się rozmnażają (z powodu braku wiedzy na ten temat niemożliwa jest hodowla na dużą skale). Są także jedynymi zwierzętami, które były już na wyspie gdy Albioni na nią przybyli. Podobno krążyły nad zatopionym miejscem, tygodniami czekając aż wynurzy się na nowo z głębin.
Ciekawostką jest, że z równie niejasnych powodów niektóre wybierają się czasem na lot w stronę Turblanda. Mieszkańcy krajów nad którymi przelatują, wypatrują tych ptaków z wielkim zainteresowaniem, jako że zdarza się, że wypadnie z pomiędzy ich piór klejnot, wprost w ręce jakiegoś szczęśliwca.
Podobno kiedyś Wielkie Albiońskie Łabędzie posiadały rogi i były nawet większe niż obecnie.
http://soap.kasiotfur.com/index.php?topic=267.0
