Wieża Karasim (
ALBANA) - zwęża się u podstawy, wieńczy ją dziesięć blanków-kolców, czarna na białym tle. Jest to jeden z najbardziej zagadkowych symboli heraldycznych. Jego pochodzenie i znaczenie zaginęło jeszcze w Czasach-przed-Czasem (czyli długo przed Pierwszą Erą). Znanych jest jednak kilka jego słynnych przedstawień. Na Skrzydle Gatadii – tarczy Zabójcy Pięciu Władczyń (Solwaisa) – która była zdolna obronić Boga przed mocą Władcy Ognia. Krasnoludowie nazywają Istnienie “Tarczą” i ujmują jego krainy w kształt Wieży. W Tradyrze "Zczerniała Wieża" jest symbolem Smoka Ostatecznego. Znaczenie słowa „karasim” jest nieznane. Czarny kolor ma mistyczne znaczenie „wszystkie moce połączone”; biel nic oznacza.
Zielone Oko (
GOWTANG) – symbol równie tajemniczy i zagadkowy co Karasim. Pełna, bardzo stara nazwa brzmi “Oko Cisa Przenikającego Zielone Wody”; jest to znak/ artefakt / zdolność/ zaklęcie/ istota potrafiąca patrzyć poprzez Czas, coś co nigdy nie zejdzie z obranej drogi omamione fałszywymi wrażeniami.
Rude Źródło (
DZIEDZICE) – bardzo stare godło Książąt Krwi z Ro Gamblai, symbolizujące witalność i wolę życia. Jest to lewa dłoń, biała na czarnym tle, z czerwono zaznaczoną ścieżaką życia. Zwane też “Otwartą Dłonią”.
Lew-w-Koronie (
EDERNA) - czerwony lew kroczący na złotym tle. Jest to starożytny tytuł i godło istoty nazywanej w Akarunie "Jasnością Szkarłatu i Blaskami Błękitu", a na prawdziwej ziemi - Dniem.
Miecz Stygijski (
INKARNA) – według dawnych opowieści u podstaw tej wyspy leży Miecz Trzech Materii – jeden z sześciu mitycznych Płomieni Podświata, wykutych w początkach Pierwszej Ery przez Nurana Joroda arGigir z Praenergii Demonów Ognia. Miecz Stygijski na sztandarach Inkarny jest czarny, poziomo ułożony na czerwonym tle i wygląda dość osobliwie – z rękojeści wyrasta ostrze, które miast sztychem kończy się... drugą rękojeścią
(1).
Dwanaście Koron (
BANSZED) – na fioletowym tle dwanaście srebrnych koron, ustawionych jedna nad drugą. Im wyżej tym są większe; najniższa ma cztery zęby, każda kolejna o dwa więcej od poprzedniej. Był to znak Księżycowego Calathauronu, jednej z najpotężniejszych twierdz-miast Drugiego Cesarstwa Maddox (II Era); korony symbolizowały coraz wyższe i mocniejsze pierścienie murów. Calathauronem rządził następca tronu, tytułowany Księżycem Dynastii; forteca została zdobyta i zniszczona podCzas Czarnego Potopu.
Włócznia Holmu (
MIMED) – nadane tej wyspie przez Vigdifa-od-Lustra w 161 roku III E. Według Legendy była to broń którą Holm stworzył aby zniszczyć śmiertelników i na nowo wejść do Istnienia. (Klątwa Holmu polegała na tym, że “dla Istnienia – nie istniał”; nie dostrzegany, nie pamiętany, nie znany. Uderzenie Włóczni miało sprawić, że “Istnienie dostrzeże” Holm, czyli – miało cofnąć Klątwę). Czym naprawdę była, jak wyglądała Włócznia nie wiadomo – bo znajdowała się (znajduje) poza wszelką percepcją; na banderach Mimedu jest po prostu białą linią na czarnym tle i miałaby oznaczać zagrożenie, niewidoczne i nieodparte. Jest to jednak wersja ejren; badim z Alandu twierdzą, że Vigdif nazwał godło Mimedu po prostu Włócznią – od najpotężniejszej broni mitycznego króla Gardu.
(1) W takim świetle jasnym się staje epizod Legendy, w którym Ezurianin Yor i Tanelfka Izrizta ścięli Wieżę Zstąpienia Płomieniem Podświata zwanym “Miecz Kwarcowy”. (Po niej umarli mogli wracać do świata żywych; było to zarazem miejsce poświęcone Synom Sidardu).
