Majestat

[yish]

Hmm, moze faktycznie skrot myslowy zrobilam. Nie maja ideologii w sensie zabijamy w imie tego boga/ideii/krola, ale jak najbardziej sa umotywowani finansowo. Oprocz tego czlonkowie zakonu to nie zombie i maja prawo swoja jakies moralne reguly miec, typu nie zabiam dzieci, nie zabijam kobiet po 30-tce itp. Zakladam ze tych krolobojcow jest dosyc, ze zawsze sie znajdzie jakis chociaz jeden ktory podejmie sie nawet najochydniejszego zlecenia. Moga byc tacy co jak piszesz bawia sie zniszczeniem...

Co do zabijania i emocji - jesli podchodzisz do obiektu zabojstwa jak do przedmiotu, celu a nie istoty zywej z emocjami, rodzina itp. to wydaje mi sie ze to troche tak jak ze statystyka - tysiac poleglych w bitwie to liczba, jeden martwy brat to koneic swiata... Ale nie przecze, nie kazdy sie do tego zawodu nadaje i nie wszyscy krolobujcy awansuja w rangach. Podstawowy trening przede wszystkim daje im wspaniale mozliwosci obrony, wiec to tez na cos sie uwazam moze przydac nawet jak ktos nie ma nerwow do aktywnego uprawiania zawodu.

Moze wlasnie jakas proba na pierwszy poziom zeby sprawdzic czy kandydat nadaje sie "do zabijania".

Co chcessz robic grywalne to juz od ciebie zalezy. Jak najbardziej zgadzam sie ze w druzynie podczas gry pewne rzeczy po prostu by psuly zabawe. Juz czasami i tak magiczne zabezpieczenia domow i okien na polnocy byly upierdliwe

[Bollomaster]

A true King, Peyna felt, would not be changed by exile; not by prison; not even by torture. A true King would not waste time justifying or explaining. He would simply state his will
The Eyes of the Dragon, Stephen King

Piotr - świetny przykład prawdziwego Króla, bez magii majestatu, bez nadludzkich magii, ale z tym co stanowi serce Królowania - z prawdziwym charyzmatem władzy.

[Bollomaster]

Jasnomagia w Monarchii to wszystko to, co znajduje się pod władzą Króla ("cała ta ziemia opromieniona słońcem...") Granice Królestwa to jednocześnie Krawędź Jasnomagii, a reszta jest Zamiecią.

[Bollomaster]

Speech to the Troops at Tilbury 1

My loving people,
         We have been persuaded by some that are careful of our safety, to take heed how we commit our selves to armed multitudes, for fear of treachery; but I assure you I do not desire to live to distrust my faithful and loving people. Let tyrants fear, I have always so behaved myself that, under God, I have placed my chiefest strength and safeguard in the loyal hearts and good-will of my subjects; and therefore I am come amongst you, as you see, at this time, not for my recreation and disport, but being resolved, in the midst and heat of the battle, to live and die amongst you all; to lay down for my God, and for my kingdom, and my people, my honour and my blood, even in the dust. I know I have the body but of a weak and feeble woman; but I have the heart and stomach of a king, and of a king of England too, and think foul scorn that Parma or Spain, or any prince of Europe, should dare to invade the borders of my realm; to which rather than any dishonour shall grow by me, I myself will take up arms, I myself will be your general, judge, and rewarder of every one of your virtues in the field. I know already, for your forwardness you have deserved rewards and crowns; and We do assure you in the word of a prince, they shall be duly paid you. In the mean time, my lieutenant general2 shall be in my stead, than whom never prince commanded a more noble or worthy subject; not doubting but by your obedience to my general, by your concord in the camp, and your valour in the field, we shall shortly have a famous victory over those enemies of my God, of my kingdom, and of my people.

Notes:
1. Delivered by Elizabeth to the land forces assembled at Tilbury
(Essex) to repel the anticipated invasion of the Spanish Armada, 1588.
2. Robert Dudley, earl of Leicester; he was the queen's favorite,