Magowie naturalni, albo elementaliczni, działają na szeroko pojętej energii oraz wszelkich jej postaciach, takich jak materia. Energia jest dziesiątą częścią Istnienia i pochodzi od Mocy Praenergii. Patrząc na ogrom "energetycznej" strony świata, wspaniałość i niezmierzoną liczbę żywiołów, można uzyskać tylko nikłe pojęcie o Mocy z której wzięło się to wszystko. Praenergia to nieskończenie więcej możliwości; dlatego jej magie nazywa się Mocarstwami (
http://soap.kasiotfur.com/index.php?topic=126.msg436#msg436). Ich potęga leży w zupełnie innym wymiarze i tutaj nie będę się nią zajmować. Podobnie jest z magią Eonów Praenergii, czyli Enneją Demonów.
Chociaż niemal każda energia pochodzi od jednego z trzech Prażywiołów, Praognia, Pramroku i Praświatła - mnogość jej rodzajów i przejawów sprawiła, że zasadniczy podział magów naturalnych wynika z ich stosunku do własnej magii.
Dominator, "mag łamiący", pragnie mocy i pełnej kontroli. Wyraźnie odgranicza własne jestestwo od reszty świata, oddziałuje na niego z zewnątrz, spoza szańców swojej woli. Jego sztuka opiera się na wiedzy, umiejętnościach, ciężkiej pracy i talencie. Kiełzna żywioły, zamyka je w różdżkach, amuletach i formacjach, rządzi mocą zaklęć, rytuałów. W sensie mechanicznym Dominator to mag, którego działania angażują wielkie energie i prowadzą do powstawania znacznego disopsu i który nad zrozumienie przekłada kontrolę. Mag bitewny jest skrajnym (z mechanicznego punktu widzenia) przykładem. Chociaż opiera się na doskonale wyszlifowanych umiejętnościach (miotanie rzek płomieni machnięciem ręki, albo... plucie kulami ognia) ze względu na efekty zaliczam go do magów naturalnych, nie celestyjnych.
Mondana, "mag płynący", przemawia do żywiołów w ich własnych językach i nakłania je aby spełniły jego wolę. Mondanowie nie są jednak "szamanami", "wiedźmami" czy "druidami", tak jak na razie ich rozumiemy (SOŁPowe znaczenia czekają na rozkminę); używają energii bardziej subtelnie niż Dominatorzy, ale nadal w nieporównanie większym stopniu niż magowie celestyjni. Tak jak Dominatorów, ich również napędza "żądza mocy". Sztuka Mondana opiera się na zrozumieniu, wiedzy i poznaniu żywiołów. Obok spraw "fizycznych" (właściwości, cechy) jest to świadomość podstawowych praw, które rządzą światem energii (to jest właśnie ów "język żywiołów"). Mondana upodabnia się do żywiołu na który chce oddziałać i znając zasady jego działania, oraz wspierając się magią zaklęć czy rytuałów - osiąga chciany rezultat. Wyobraź sobie na przykład rzekę płynącą kamiennym korytem; w pewnym miejscu jest wielka wyrwa. Monadana pragnący przywrócić dawny bieg rzeki "upodabania" sie do skały, "przemawia" do wody, tak, że ta przepływa nad wyrwą, tak jakby w tym miejscu była skała.
Mondana tego rodzaju są nazywani (jeśli w ogóle) "jasnomagicznymi" i jest ich (w porównaniu z Dominatorami) stosunkowo niewielu. Istnieją jednak jeszcze Mondana "prawdziwi", przez jednych zwani po prostu Mówcami, a przez innych oszustami. Mówcy wierzą, że świat żywiołów to coś więcej niż ustalone prawa i przewidywalne tradycje. Widzą w nim prawdziwe piękno, poezję, dzikość; straszną i fascynującą obcość... Nie chodzi tu o jakieś "duchy"; dla Mówców każdy kamień może być niezależną, osobliwą istotą - jako taką, nie potrzebujacą żadnego "animatora" (ożywiacza). Tutaj mieści się też rozmowa ze zwięrzętami. Tacy Mondana są przeciwstawiani jasnomagicznym ze względu na dziedzictwo Trzech Jedności, tradycje która uważa żywioły tylko za to, czym są - co można zmierzyć i jasno udowodnić. Na razie najlepszym przykładem tego rodzaju Mondana są irgańscy Mówcy Grzmotu - Bobek wymyślił tu sporo naprawdę dobrych patentów. (Odsyłam np. do fragmentu w którym Hiarh, >legendarny< później Mówca, nadaje sobie imię:
http://soap.kasiotfur.com/index.php?topic=284.msg1445#msg1445 [2 paragraf od dołu]). Innym, szerzej nieznanym przykładem jest Heliodor, postać Kurpisza z licznym zestawem umiejętności (magii) Mówcy. Motywacje takich Mondana są często bardziej dzikie, osobliwe niż ich jasnomagicznych "braci". ["Mondana" to z węgierskiego "mówić"]
Mystran albo
Mag Mistyczny, "mag jednoczenia": to istota pragnąca harmonii. Mystran jednoczy się z kolejnymi żywiołakami, "przebudowując się" za każdym razem na nowo, a jego ostatecznym pragnieniem jest połączenie z istotą zwaną Mystrą. Zazwyczaj Mystra jest nazywana "Boginią Magii", w rzeczywistości ona jest magią, niezliczoną ilością stopionych w jedną harmonijną całość Mystranów, magów i żywiołaków. Sam akt połączenia jest bardzo podobny do seksu, tyle że jedna strona jest żywiołakiem... Aby połączenie było całkowite, musi być spełniony właściwie jeden warunek: mag i żywiołak muszą tak samo "pragnąć" zachowania własnej osobowości. Jeśli jedno „ja” jest słabsze, z czasem zostanie zdominowane i wchłonięte; zamiast maga-żywiołaka powstanie mag lub żywiołak. Istnieją oczywiście magowie, którzy wybrali taką drogę; są oni w rzeczywistości Mistyczną odmianą Dominatorów. Żaden z takich magów nigdy nie połączył się z Mystrą; gdyby do tego doszło powstałby mag o niesamowitej potędze, przesiąknięty smutkiem i żałością, które łatwo mogą się przerodzić w destrukcyjną furię. Skąd się biorą takie uczucia? Mag Mistyczny kocha żywiołaka z którym się łączy tak, jak kochają się ludzie. Mieszają się cechy ich "charakterów", powstała istota pełna jest wewnętrznych sprzeczności, które stopniowo zwalcza, osiągając stan całkowitej harmonii. Podstawą powinna jednak zawsze być równa wola zachowania samoświadomości i... miłość. Jeśli mag zdominuje, stłumi żywiołaka, będzie to tak jakby go zabił; traci go na zawsze - stąd żal.
Mag Mistyczny idący drogą jednoczenia jest przepełniony radością; z każdą kolejną unifikacją odsłania się przed nim coraz większe bogactwo i potęga Istnienia. Magia jest dla niego równie naturalna jak dla nas oddychanie. Wraz z rosnącym stopniem przekształcenia zyskuje kolejne moce i umiejętności, charakterystyczne dla żywiołu z jakim się łączy. Jednocześnie zatrzymuje i może (a nawet powinien) rozwijać swoje pierwotne magiczne umiejętności.
Elfia magia żywiołów to właśnie magia mistyczna; rasa ta posiada wrodzone predyspozycje do niej. Ludzie często w poszukiwaniu mocy wchodzą na tą drogę; bardzo często kończy się to tragicznie.
Najwięcej mistycznych magów występuje wśród elfów; dzięki swemu zjednoczeniu z otaczającym ich światem mogą podjąć świadomą decyzję o staniu się mistycznym magiem i robić szybkie postępy. Ludzie albo rodzą się z taką mocą (już przy narodzinach w niemowlę wstępuje część mocy ognia, zdarza się to gdy noworodek posiada olbrzymi talent) albo wykształcają ją w toku żmudnych ćwiczeń. W wypadku małych dzieci obdarzonych dużą mocą chroni się je przed żywiołakami, tak aby gdy dorosną mogły same podjąć decyzję o zostaniu MM i świadomie kontrolować proces przekształcenia. Krasnoludy nie stają się raczej MM, ale istnieje teoria, że Azerowie są potomkami potężnego mistycznego maga.
Ogień: dynamiczność, agresja, gwałtowność, żądza, odwaga, brak opanowania, żarłoczność, gorące uczucia, zmienność
Woda: dynamiczność, spokój, pokora (woda przyjmuje kształt naczynia w którym się znajduje), chłód, pomocność, witalność,
Ziemia: spokój, statyczność, ociężałóść, wolne podejmowanie decyzji, pamiętliwość, stałość
Powiwetrze: zmienność, pęd ku nowemu,
MM używają „haków” aby zwiększyć wolę zachowania samoświadomości (albo po to żeby zrównać się z żywiołakiem albo nieświadomie po to aby go przewyższyć); dla maga ognia może to być miłość, dla wody chęć pomocy ziomkom. Jest to uczucie które jest zarazem jego najsilniejszym pragnieniem NIE ZWIĄZANYM bezpośrednio z magią. Hak jest konstrukcją mentalną tworzoną podczas medytacji przez maga. Razem z siłą woli zwiększa szanse na pomyślne połączenie. Np.: w kryzysowym momencie kiedy wola MM słabnie myśli on „Alinoe” i przywołuje obraz ukochanej, wzmacniając słabnącą wolę. Dobry Hak jest na tyle silny że może pojawić się w materialnym świecie jako zjawa.
Mag mistyczny żyje jednocześnie w dwóch światach; częściowo jest nadal człowiekiem a częściowo żywiołem. Postrzega świat jakby był rozbity na dwie części. Może mieć dzieci zarówno ze zwykłymi istotami (rodzą się dzieci albo obdarzone potężnym talentem albo od razu połączone z jakimś pomniejszym żywiołem) jak i żywiołakami (są zarówno kobiety jak i mężczyźni i obojnaki) – jeśli urodzi się dziecko jest ono sprzęgnięte z wieloma żywiołakami i obdarzone świadomoscią lub żywiołak. Sam akt wchłaniania żywiołaków jest często porównywany do stosunku płciowego. Niewielu MM decyduje się na potomstwo, a jeszcze mniej na założenie rodziny; są to czynniki które mogą cofnąć (związek z kobietą śmiertelną) lub niekontrolowanie przyspieszyć łączenie (związek z żywiłakiem). Związek z żywiołakiem umożliwia stworzenie własnego potomstwa, które będzie żywiołakami (mogą np.: wspierać magów)
U zwykłego maga – elementalisty największym stopniem kontroli nad żywiołem jest polimorfia w żywioł; jest to dla niego niesamowicie niebezpieczne (może zatracić własne ja) również stopień kontroli pozostaje daleko w tyle za MM.
"Mistyczny Mocarz Praenergii" (mistyczny praelemntalista)[/b]: jest to hipotetyczny demonolog, który łączy się z demonem (uformowanym prażywiołem). Zdarzało się (i będzie się zdarzać), że demonolodzy podejmowali takie próby – zawsze jednak okazywało się, że zostali oszukani. Teoretycznie mistyczny demonolog, który połączyłby się z nieuformowanym prażywiołem stałby się (pół) demonem.
Mag Strukturalny albo
Głęboki: "mag zadziwienia", którego sztuka nie ma żadnego celu. Magia Strukturalna została stworzona przez Smoki jako narzędzie absolutnej kontroli. Wewnątrz swych monstrualnych ciał ci Eoni otwierali nowy, wewnętrzny zmysł, jakby oko na nową Sferę, obszar nieskończonych możliwości. Następnie percepcja rozszerzała się lawinowo poza granice istoty i odsłaniała się pełnia Retarane (Cisza, Magia Ciszy)
pozwala na kontrolę energii (pra)żywiołów. Magowie strukturalni wnikają w jej strukturę (Splot) jeszcze głębiej niż magowie mistyczni... zachowując jednocześnie samoświadomość. Widzą go nie jako wiecznie zmienny układ wątków oraz energii aktywowanej i uśpionej, lecz jako sieć tzw. lovromomów i wiązań międzylovromowych. Według nich jest to konstrukcja statyczna, tzn. nie ma wolnych lovromów. Energia objawia się jako nawijanie (i odwijanie) na lovromy wiązań; wszystkie lovromy obracają się cały czas raz napinając to poluźniając pajęczynę wiązań. Magia strukturalna umożliwia kontrolowanie energii żywiołów i prażywiołów, oraz przekształcanie jednych w drugie (i na odwrót). Magowie strukturalni są niesamowicie potężni, ale często wykorzystują swoją moc w sposób delikatnie mówiąc niezrozumiały – wynika to z tego, że nie wiedzą do czego dążą; bawią ich próby kontrolowania lovromów.
Świat jest przez magów strukturalnych nazywany Retarane – pajęczym splotem.
W niemal każdym punkcie Splotu łączą się i przenikają dziesiątki setki rodzajów energii. Wątki we wszystkich możliwych kolorach i odcieniach, promieniujące małą lub wielką mocą tworzą zawiłe rysunki. Uśpiona aura tworzy tło, jest jak falująca jasnobarwna woda. Wybuchające co chwila fontanny wzbudzonej energii przypominają eksplozje wulkanów na tle wieczornego nieba. Dopiero teraz zrozumiałem magów, którzy rezygnują z tego co nazywacie mocą i spędzają resztę życia na podziwianiu tego najcudowniejszego, prawdziwego świata. Zwykły człowiek dostrzega tylko malutką część tego cudownego dzieła Porównanie do gobelinu
