TRYDZIRasa, która jako jedyna (jedna z nielicznych?) przeżyła Dematuzan. Stało się to za sprawą Ashenval – bogini tej rasy. Poświęciła ona swe życie by rzucić zaklęcie przyzwania. Utworzyła w ten sposób kulę przypominającą słońce, której promienie neutralizowały niszczycielską energię Dematuzanu. Kula znajduje się we wnętrzu Wielkiej Groty, dzięki jej działaniu istoty przebywające w tym specyficznym miejscu nie tylko przeżyły kataklizm, ale także przeszły drobne mutacje, podobne do małego kroku w ewolucji. Mowa tu o przystosowaniu ich do życia na lądzie. Zaklęcie Ashenval nie zdołało zapobiec powolnemu procesowi stepowienia Bezkresu, który nieodwracalnie zamienił Wielką Grotę z dna oceanu na stały ląd. Aby dostosować swój lud do nadchodzących zmian, Loch Ashenval (Latarnia Ashenval) zaczęła emitować promienie mutagenne, które powoli przekształcały skrzela Trydów tak by mogli oddychać na lądzie. Trwało to bardzo długo; w VII wieku I Ery, ponad sześćset lat od Dematuzanu, większośc Trydów ciągle jeszcze żyła w wodzie.
Wielka Grota, znajduje się pod terenem Martwego Bezkresu. Obszar, jaki zajmuje jest podobny rozmiarami do terenów zajmowanych przez Tanelfów, zarówno ich Podzielonego i Zjednoczonego Cesarstwa. Na jej dnie znajduje się jedyne morze na terenie Bezkresu - „Łzy Ashenval”, zwane przez inne rasy Morzem Łez. W jej zachodniej części usytuowana jest Latarnia Ashenval, która ma bezpośredni wpływ na klimat groty. Tereny, które znajdują się blisko niej są stepami, natomiast te najbardziej oddalone posiadają klimat umiarkowany. Bardzo charakterystyczna cechą Groty jest jej zaburzona grawitacja. Umożliwia ona poruszanie się po wszystkich ścianach groty, dlatego nie można tu mówić o dolnej części lub górnej części.
przekrój zachód – wschód
Utrudnia to w dużym stopniu robienie map tego terenu. Z drugiej strony, wraz z Loch Ashenval tworzy niesamowity, urzekający charakter tego miejsca. Dreanor – stolica, znajduje się w zachodniej części Morza Łez. Słynie z niezliczonej ilości świątyń, niesamowitej monumentalnej architektury oraz swej niedostępności. Trydzi są bardzo charakterystyczni, cali pokryci łuskami koloru zielononiebieskiego. Zamiast nóg posiadają wężowatą płetwę, dzięki której zwinne poruszają się we wodzie, na lądzie są zdecydowanie wolniejsze, jednakże przy większym wysiłku mogą osiągać prędkość biegnącego człowieka. Ich podłużne twarze pokryte są drobnymi łuseczkami - tak małymi, że niemal niewidocznymi. Kobiety tej rasy są drobne, wzrostem i proporcjami bardzo przypominają elfki, natomiast mężczyźni są potężnie zbudowani i osiągają nawet do 4,5 metra wzrostu - dysproporcja jest bardzo charakterystyczna dla Trydów i często szokująca dla przybyszy. Rozmnażają się podobnie jak ryby, przez co potrzebują do tego wody. Długość ich życia to 501 lat.
Z natury są bardzo spokojni, typowi stoicy, neutralnie nastawieni do innych ras. Nie lubią nagłych zmian. Rzadko opuszczają swe terytoria. Utrzymują kontakt handlowy z wieloma rasami głównie poprzez karawany Eskaronu i Zerkhantar (portale). Posiadają niezwykle silne poczucie wspólnoty wewnątrz ich gatunku. Nikt nie jest w stanie nakłonić ich do zdrady czy zrobienia czegoś na niekorzyść własnej rasy. Z pewnością posiadają „logikę innych ras”. Brzydzą się Szaranami, Cieniami a w szczególności nienawidzą Stygijczyków. Co ciekawe, nie żywią praktycznie żadnych negatywnych uczuć co do Ver’kar. Obie rasy od wieków są ze sobą sprzymierzone, utrzymują ze sobą kontakty handlowe i usługowe na bardzo szeroką skalę. Tolerują się na swych terytoriach o wiele bardziej niż inne ludy. Głowy rodów Ver’kar surowo zabroniły jakiejkolwiek działalności, która byłyby szkodliwe dla Trydów. Zdaje się, że "Horrory" bardzo cenią sobie swego sojusznika. Ostatnio krążą niejasne plotki o planach wspólnego odwetu na Stygii (bardzo osobliwe, biorąc pod uwagę to czym, ów kraj jest obecnie). Jakkolwiek te dwie rasy nie byłyby różne jasnym jest, że posiadają wielu wspólnych wrogów - przede wszystkim Cienie. Ponadto Wielka Grotą interesują się znienawidzone przez Ver’kar krasnoludy. Jak widać mimo różnic rasy te zostały na siebie skazane.
Trydzi słyną ze swych wyrobów z koralowca i innych niespotykanych na powierzchni materiałów oraz przedziwnej architektury upodabniającej budynki do muszli. Posiadają moce kontrolowania wody i powietrza, tak wielkie, że w ich rękach te siły zdają się być "prażywiołami". Ich umiejętności łucznicze dorównują słynnym tanelfom. Mawia się, że są ulubieńcami Bogów Morza. Porozumiewają się specyficzna syczącą mową, znaną przez niewiele istot. Większość zna język Ver’kar (jego podstawy), rzadziej umieją mówić w wspólnym. Co ciekawe wszystkie Córki Ashenval (Kapłanki), Mistrzowie (magowie) i Strażnicy (wojownicy obdarzeni przez Bogów specjalnymi mocami) bardzo dobrze znają starowspólny, starożytny język magii. Loch Ashenval obecnie emituje energię, która nie tylko zapewnia ciepło, światło i pokarm dla flory Wielkiej Groty. Chroni ona Trydów przed Istotami Cienia. Promienie emitowane przez to sztuczne słońce powoli osłabiają każdą istotę tego typu sukcesywnie niszcząc materię, z której jest zbudowana. Ponadto posiadają one silne właściwości lecznicze, zwiększając regenerację Trydów i lecząc ich z wszelkich chorób.
Stwory z Wielkiej Groty:
Łaziki: istoty przypominające wyglądem meduzy, z cienkimi mackami. Dzięki energii Loch Ashenval dostosowały się do lądowego trybu życia. Posiadają umiejętność lewitacji. Są hodowane i tresowane przez Trydów, używane do transportu na większe odległości, głównie na terenie bezkresu. Te dziwne istoty zdają się żywić magiczną energią, asymilując ją przez całe swoje życie. Inną ciekawostką jest to, że nigdy nie śpią.
Żółwie Morskie: podobnie jak Łaziki ewoluowały i przystosowały się do zmian środowiska. Posiadają ok. 2m wzrostu i proporcjonalnie do tego 10m długości. Jak żółw wygląda każdy wie… te różnią się trochę kolorem skóry – zbliżonym do miedziowanego. Są powolne, na wolności żyją w stadach żywiąc się roślinami. Dość kontrowersyjnym faktem jest sposób, w jaki się bronią przed napastnikami. Jako że są za wolne, aby uciekać, wykorzystują one swoją wielkość najczęściej tratując napastnika, w ostateczności pożerając go (!!). Tresowane i używane do transportowanie niezwykle ciężkich materiałów, raczej na średnie i małe dystanse.
