Cytaty różne a ciekawe

[Bollomaster]

Alvismal - wiersz z Eddy Poetyckiej:

Vinthor
10. Tell me, Alvis! -
for all men’s concerns
I presume thee, dwarf, to know-
how the earth is called,
which lies before the sons of men,
in every world.

Alvis
11. Jörd among men ‘tis called,
but with the Æsir fold;
the Vanir call it vega,
the Jötuns igroen,
the Alfar groandi,
the powers supreme aur.

Fajne w tym tłumaczeniu jest to, że nazwy danej rzeczy zostawiono w oryginale - aur znaczy "glina". Nie mam pojęcia czym w nordyckiej mitologii są "powers supreme", ale myślę że pomysł że ziemia jest dla nich gliną jest naprawdę inspirujący!

[Bollomaster]

Bakker Scott: Książę Nicości.
Z tego co wiem, jest to klasyka fantasy, sam autor mówił że najmocniej na niego wpłynął Tolkien i Herbert (Diuna) - i to rzeczywiście widać. ALE jest tutaj też coś więcej, obok wielu kultur, masy dziwacznych nazw i filozoficznych dywagacji niesamowicie złożone postacie. Początek był dosyć trudny, ale im dalej, tym ciekawiej się robi i to właśnie dzięki bohaterom. Jestem pewien że Martin przeczytał ten cykl od deski do deski, chyba nawet w Pieśni Lodu i Ognia nie ma tak dynamicznych postaci, ludzi których rozrywa tyle sprzecznych uczuć i pragnień!

Bardzo to fajne, ale na razie nie trafiłem na żaden kawałek który można by zacytować i który zachowałby znaczenie bez kontekstu.

Przez kamienny mur dobiegał ryk ulewy. Najpierw z mroku wyłoniły się kapitele kolumn, potem zwisający nisko sufit. Wydawało się nienaturalne, że tak potężny ciężar może unosić się tak wysoko. Trzony kolumn bliżej posadzki stawały się jaśniejsze. Dochodzące z dołu światło było rozproszone i blade.
Przy balustradzie balkonu panowała oszałamiająca aura, więc Inrau stanął przytulony plecami do ściany. Zaprawa wydawała się w tych ciemnościach krucha, straszliwie stara. Freski odpadały płatami, a na suficie wisiały setki gniazd szerszeni; przywodziło mu to na myśl obrośnięte pąklami burty wyciągniętych na plażę okrętów wojennych.
- Gdzie jesteś? - szepnął.
Potem to zobaczył i zgroza chwyciła go za gardło.
Było nieopodal, przycupnięte na balustradzie, obserwowało go lśniącymi niebieskimi oczami. Ciało wrony, ale głowa mała, łysa i ludzka - rozmiarów dziecięcej piąstki. Napięło wąskie wargi na malutkich, doskonałych ząbkach i uśmiechnęło się.
O słodki Sejenusie, Boże, to niemożliwe, niemożliwe!
Miniaturowa twarzyczka skrzywiła się w wyrazie zaskoczenia.
- Wiesz, czym jestem - rozległ się papierowy głosik. - Skąd?

Niezłe paskudztwo!

[Bollomaster]

Kyraneańczycy nastawili włócznie na przyjęcie szarży i zasłonili się tarczami. Nie sposób opisać naszego strachu i naszej determinacji, Kellhusie; nie ma na to słów. Walczyliśmy jak szaleni, bez opamiętania, gardząc śmiercią i marząc tylko o tym, żeby dosięgnąć nieprzyjaciela, zanim wyzioniemy ducha. Nie śpiewaliśmy hymnów, nie wznosiliśmy modłów; wyrzekliśmy się jednych i drugich. Zaintonowaliśmy za to tren na swoją cześć, gorzki lament za naszym ludem i rasą. Wiedzieliśmy, że kiedy zginiemy, straty zadane wrogom będą jedynym świadectwem naszego istnienia. I nagle nie wiedzieć skąd zjawiły się smoki. Spadły spod chmur. Smoki, Kellhusie! Wiekowy Skafra o skórze pobliźnionej w tysiącu bitew; szlachetne Skuthula, Skogma, Ghoset; wszystkie, które uszły z życiem przed strzałami i zaklęciami obrońców Północy. Magowie z Kyraneas i Shigeku wzlecieli pod niebo i wydali im bitwę. – Achamian zapatrzył się w dal. Obrazy oszołomiły go bez reszty. – Niedaleko stąd. Dwa tysiące lat temu...

Wojownik-prorok, Scott Bakker. Niedaleko stąd, dwa tysiące lat temu!

[Bollomaster]

– Moje ciało zostało złożone więcej razy niż stal twojego miecza – wyszeptał rycerz shrialu i roześmiał się swobodnie. – Ludzie to psy i bydlęta, ale my... jesteśmy jak wilki w lesie albo lwy na równinie. Jak rekiny w morzu...

jw

[Bollomaster]

Słychać było krzyki. Ludzie płonęli jak jesienne liście, buchały z nich wstęgi gęstego, czarnego dymu. Grom uderzał za gromem, ich ryk przenikał do głębi rozedrganych kamieni. Ci, którzy kulili się pod wewnętrzną podstawą murów, zobaczyli, jak cienie blanków padające na sąsiednie budynki zamigotały. Widmowe smoki uniosły głowy nad maszerującymi na czele kadrami Szkarłatnych Wieżyc, a potem, jak psy szarpiące się na smyczy, pochyliły się, rzygając strugami płomieni. Mury ogarnął ogień. Świecił w mroku pomarańczowym blaskiem, gorzał między blankami, opadał po schodach i rampach, pochłaniał ludzi, przetwarzając ich w miotające się rozpaczliwie cienie. W ciągu kilku uderzeń serca fanimowie zgromadzeni na barbakanie i sąsiadujących z nim odcinkach murów przestali istnieć. Kamienie pękały i eksplodowały. Bastiony ugięły się powoli. Ludzie skrzywili się boleśnie, jak na widok kolan zginających się do tyłu. Brama pochyliła się, spowita obłokami dymu, a potem runęła. Ogromna półkula pyłu i gruzu przetoczyła się nad czarnoksiężnikami i ich nieziemską pieśnią. Szkarłatne Wieżyce ruszyły wreszcie do boju.

Zgroza! Co za straszliwe porównanie. "Myśl Tysiąckrotna".

[Bollomaster]

And then the Wizard tells her. About the First Holy War. About his forbidden love for her mother. About how he was prepared to gamble the very World for the sanctuary of her arms. There is a candour to his telling, a vulnerability that makes it all the more compelling. He speaks plaintively, lapsing time and again into the injured tone of someone convinced others do not believe them wronged. And he speaks slyly, like a drunk who thinks he confides terrible secrets...
Even though Mimara has heard this story many times, she finds herself listening with an almost childish attentiveness, a willingness to be moved, even hurt, by the words of another. He has no idea, she realizes, that this story has become song and scripture in the world beyond his lonely tower. Everyone knows he loved her mother. Everyone knows that she chose the Aspect-Emperor and that Achamian subsequently fled into the wilderness...
The only secret is that he still lives.

Judging Eye, Scott Bakker

świetny motyw!

[Bollomaster]

"The Goddess!" sturdy old Sharhild hissed. A bead of blood dropped from her scalp to her brow, tapped onto the pitted stone of the table. "We all know that She has touched you, Mother. But She has come to you as well, hasn't she?" The dread in her accented voice outlasted the wonder, seemed to hone the sense of mountainous weight emanating from the ceiling.
"Yes."
Once again the Charnal Hall erupted in competing voices. Was it possible? Blessed event! How? When? Blessed, blessed event! What did she say?
"But what of the Demon?" Phoracia called above the others. The sisters fell silent, deferring as much to their embarrassment as to her rank. "The Aspect-Emperor," the prunish woman pressed. "What does she say of him?"
And there it was, the fact of their blasphemy, exposed in the honesty of an old woman's muddled soul. Their fear of the Aspect-Emperor had come to eclipse all other terrors, even those reserved for the Goddess.

Świetne - bluźnierstwo strachu, wyznawca boi się kogoś, czegoś strachem tak wielkim, że ten przyćmiewa bojaźń bożą!

[Bollomaster]

"A king," Celmomas was saying, "stands before his people in all things, Cayû. A king rides at the fore. This is why he must always make ready, always prepare. For his foe is ever the future. Condic marauders on our eastern frontier. Assassins in an embassy of Shir. Sranc. Pestilence... Calamity awaits us all, even you, my son.
"Some petition astrologers, soothsayers, false prophets in all their guises. Low men, mean men, who exchange words of comfort for gold. Me, I put my faith in stone, in iron, in blood, and in secrecy—secrecy above all!—for these things serve in all times. All times! The day words conquer the future is the day the dead begin to speak."

[Bollomaster]

it rains on the just and unjust alike
(watchmen)

[Bollomaster]

And like a lot of dreams... there's a monster at the end of it.

True detective, e03

[Bollomaster]

...podawano, że Aleksander narodził się tego samego dnia, którego spłonęła świątynia Artemidy w Efezie, jeden z siedmiu cudów świata[8]. Spekulowano, że sama Artemida nie mogła uchronić swojego przybytku przed pożarem, gdyż była zajęta asystowanie Olimpias przy porodzie.

z Wikipedii