„Ka”, zwyczajowo przekładane jako “brama”, w rzeczywistości oznacza “miejsce, przez które się wychodzi”; „kâ” to liczba podwójna lub nieokreślona; „gal” znaczy „wielki” albo „wielka budowla”. Tradyrscy uczeni w swym języku oddawali kâgal jako „Nieskończona Brama”. Zwroty „zakończył, porzucił umieranie” (patrz: Historia, Kâgal. Galai birgraRansun, Hader i Balatam) muszą się odnosić do cyklu Siedmiu Śmierci któremu podlegają śmiertelnicy, znanego nam ze spuścizny Stygii. Pierwsza śmierć kończy to co nazywamy „życiem”, jest to śmierć ciała; ostatnią śmiercią jest śmierć pamięci, która zostaje unicestwiona w przedwiecznej pustce (Siedem Śmierci); każdy śmiertelnik staje się ostatecznie nicością. (Można więc założyć, że mieszkańcy Acheronu zbudowali mur nie ze strachu przed końcem życia – lecz przed końcem istnienia). Kâgal, wyjście poza to przeznaczenie, oznaczało osiągnięcie „trzeciego stanu, bycie poza życiem i śmiercią” (uczeni ruankaryjscy); forma tego słowa zdaje się także sugerować „namacalne istnienie”, tak, jakby oznaczało miejsce. Opisanie kâgal jest niemożliwe; nie wiadomo jak wyglądali w nim ludzie i ziemia – podobnie jest z ich właściwościami, wszystkimi za wyjątkiem jednej: istnienie śmiertelnika, który osiągnął kâgal stawało się wieczne i niezniszczalne w obrębie światów Czerwonych i Błękitnych. Wszyscy Haderyci, czarnoksiężnicy Acheronu z czasów-przed-Potopem, istnieją poprzez Ery aż do pierwszej i ostatniej Klęski... ale nie pozazdrościłby im człowiek nękany przez najokrutniejsze choroby.
