Alita ma wyjsc za maz. Wraz z narzeczonym oboje byli niezmiernie podekscytowani nadchodzaca uroczystoscia. Mimo dlugich przygotowan trwajacych ponad miesiac jej twarz emanowala radoscia i ekscytacja raczej niz zmeczeniem. Znali sie od dziecinstwa i choc budzilo to usmiechy na ustach doroslych oraz czasem przekomarzania rowiesnikow oni wiedzieli ze sa sobie pisani. Oboje mieli tego dnia lat 21, mogli pobrac sie wczesniej, jednak zdecydowali poczekac do dnia przywolania Magii. W koncu Alita planowala wyjsc za maz raz, wiec szkoda by bylo nie wziac udzialu w starozytnych tradycjach.
Moze to wlasnie przez te przygotowania Alita nie zwrocila uwagi na to jak towarzysko zachowywal sie jej kot Inky tego dnia. Albo to, ze gdziekolwiek nie poszla z zakamarkow od czasu do czasu wychylal sie jakis koci lepek przygladajac sie jej bacznie. Jedyne co zaprzatalo jej glowe to czy suknia dobrze lezy i czy prawidlowo pozapinala bizuterie. Zgubic jeden z pierscieni albo naszyjnikow noszonych na slubie, przez jej matke, babke, az po jej pra-pra-pra-pra-pra babke byloby rzecza nie do pomyslenia.
Znajomi i rodzina zjechali sie z dalekich okolic na ta okazje. Tyle rozesmianych, serdecznych twarzy mimo wojny toczacej sie wszedzie dookola pozwalalo nie tylko mlodym, ale i starym choc na dzien zapomniec o codziennych troskach. Uczta byla huczna i jedzenia ani wina nie brakowalo. Alita nie pamietala kiedy tyle sie natanczyla. Nie pamietala tez kiedy maz porwal ja z uroczystosci do sypialni. I choc nie byl to ich pierwszy raz, to oboje czuli sie jak podekscytowani nastolatkowie. Zasneli przytuleni do siebie juz jako maz i zona.
Alita nie byla pewna co ja obudzilo - czy byly to pierwsze promienie slonca, czy tez dziwna melodia szepczaca jej do ucha. Za oknem switalo, a miasto bylo spowite purpurowa mgielka. Kiedy podeszla do okna dzwiek stal sie bardziej natarczywy. Cos kazalo jej udac sie do jego zrodla.
Kiedy byla blizej zdawalo jej sie ze szept coraz wyrazniej brzmi jak jej imie. Przyzywal ja do siebie. Stanela na wybrzezu na chwile i katem okaz dostrzegla, wiecej figur takich jak ona. Wszystkie wpatrzone w bialy punkt w centralnym punkcie plazy. Naglacy glos zdecydowanie wymawial jej imie, nie opierala sie wiec dlugo i ruszyla boso w tamtym kierunku.
Dopiero podchodzac blizej zdala sobie sprawe ze dookola postaci morze sie wstapilo i ta sama Magia ktora widziala podczas ceremoni byla teraz widoczna dokola kobiety odzianej w biel, o siwych wlosach targanych przez wiatr z burzliwego dosc morza. Kiedy Alita podeszla blizej dostrzegla, ze postac ta byla swego rodzaju widmem, mleczno przezroczystym. Mimo mlodej twarzy czuc bylo aure dojrzalosci w jej postawie i szczegolnie oczach. Choc cale pokryte bielmem Alita czula ze wpatruja sie wprost na nia, albo wrecz przez nia na wylot!
"Alita ze smoczej krwi, Morea Erregina potrzebuje wytrwałości, wierności i miłości swoich smiertelnych pobratymcow. Czy dopelnisz przysiegi?" Tradycje pokolen natychmiast splynely pelnym ciezarem na jej barki, i niemal slyszala w glowie slowa Roty. Rodzina, maz, wszystkie plany i marzenia nagle usunely sie w cien. Wiedziala, ze moze powiedziec "nie" i odejsc wolna, ale obowiazek wobec kraju, rodziny, do konca zycia czulaby ciezar zlamanej obietnicy.
"Tak", padla cicha odpowiedz, niczym westchnienie. Dopiero teraz zobaczyla, ze Inky siedzi u jej stop, przez chwile zdawalo jej sie ze skinal jej glowa w gescie uznania. Ale juz jakas niewidzialna dlon popchnela ja do przodu, za krawedz Magii. Zanim Tradyr zniknal jej z oczu, dostrzegla jeszcze jak biala postac pochyla sie nad kotem i podeje mu kawalek papirusu z jednym tylko slowem "Pendragon" - w sluzbie smoka.
