W 1012 roku doszło do opiewanego w wielu pieśniach pojedynku poezji pomiędzy Kyahtem, Istotą Graniczną Słowa i poetą z Fand. Poeta domagał się uczciwego sędziego – zwrócił się więc do hrabiego Lavandera, tanelfa słynnego z oper wystawianych w Dilette Volo w Ader-thaden. Na krótko przed tymi wydarzeniami hrabia Lavander zobowiązał się na życzenie cesarza do przygotowania przedstawienia, które swoim kunsztem i oryginalnością zachwyci nawet największych sceptyków. Lavander podjął wyzwanie; niestety czas płynął, a on wciąż nie miał pomysłu na tak wyjątkową sztukę. Toteż kiedy przybył do niego poeta z Fand natychmiast skorzystał z okazji i postawił jeden warunek – zostanie sędzią, ale pojedynek musi odbyć się na scenie opery, na oczach całego dworu. Tak też się stało. Zebrani na widowni tanelfowie byli świadkami absolutnego zwycięstwa Kyahta. Rozzłoszczony poeta z Fand, słysząc werdykt Lavandera rzucił na niego klątwę. Sens był mniej więcej taki: „Nie potrafisz doceniać sztuki wyobraźni – zaczniesz doceniać realną”. Lavander, który po pojedynku dwóch poetów wspiął się na szczyty popularności nie przejął się tym zbytnio, do czasu, gdy scenariusze jego dramatycznych i tragicznych oper zaczęły spełniać się w jego najbliższym otoczeniu, głównie rodzinie. Trochę potrwało zanim zorientował się, że musi porzucić swoją pasję albo straci wszystkich bliskich. Zerwał więc z operą, przestał bywać na dworze i zupełnie zdziwaczał. Na szczęście miał też grupę oddanych przyjaciół, którzy nie mogli znieść jego nieszczęścia. Postanowili znaleźć poetę i wymusić na nim cofnięcie klątwy. W ekspedycji wzięli udział: Tunzig, mag teleportacyjny z kręgu Coray; Marail, łucznik posługujący się żelaznym łukiem; Voughn, hrabia z księstwa Scorcese, posługujący się iluzją; Selina, markiza z dworu cesarskiego i kochanka Lavandera, genialny kartograf; Kokia, narzeczona jednego z aktorów z opery Lavandera, szermierz. Zbudowali statek, nazwany na cześć celu wyprawy „Łowcą słowa”, ponieważ liczyli się z koniecznością odnalezienia samej mitycznej wyspy Fand. Dzięki obecności Tunziga mogli przemieszczać się jednak zarówno po morzu, jak i lądzie. Pierwszym przystankiem na ich drodze była Akademia w Kudahay, gdzie od kilku lat rektorem był Kyaht. Kiedy opowiedzieli mu o swoim celu i poprosili o informacje o poecie podarował im „kulawe słowo” – zamknięty w kuli błąd poety z Fand, który doprowadził do jego porażki. Na podstawie tego daru Selina wykreśliła mapę miejsc, gdzie słowo zostało użyte. Jednocześnie zarysowała się realna szansa, że poeta rzeczywiście cofnie klątwę – gdyby odzyskał słowo mógłby je zniszczyć i nigdy więcej nie popełniłby tego błędu. Drużyna, kierując się mapą, wyruszyła na Albion. Trzy lata wcześniej poeta uzdrowił tam z ciężkiej choroby dziewczynę z rodu [brak ciągu dalszego]
